Our Lady of the Scapular: About Our Parish

O naszej parafii

Skromne początki

Jeśli cofniemy karty historii o 145 lat wstecz, do roku 1870, pierwszy przypadek zjednoczenia się polskich katolików jako wspólnoty miał miejsce tutaj, w Wyandotte. W tym samym roku pan Antoni Leszczyński zrzeszył 37 Polaków mieszkających w Wyandotte w Towarzystwie św. Stanisława Kostki. Tych stypendystów połączyło przekonanie, że mają ze sobą coś wspólnego i muszą współpracować, aby zachować swoje polskie dziedzictwo w nowym kraju. Wiedzieli, że jeśli się zjednoczą, będą w stanie zrobić coś wielkiego i solidnego, coś, co będzie trwałe.

Ich mała grupa stale się powiększała i w ciągu 29 lat z 37 mężczyzn powstało 200 rodzin, a rodziny te stały się parafią Matki Bożej z Góry Karmel. To było imię, którego używali rzadko, ponieważ angielski nie był ich pierwszym językiem. Swoją nową parafię nazwali Matką Boską Skaplerzniej, co oznacza Matka Boża Szkaplerzna. Pierwszym proboszczem był ks. Bernarda Żmijewskiego.

Rozwój poprzez zmianę

Podjęto decyzję o budowie kościoła i w 1899 roku wmurowano kamień węgielny w północno-zachodniej części Wyandotte, zwanej wówczas Glenwood. Całe polskie Wyandotte zjednoczyło się i rozrastało, aż do 1914 roku, zaledwie rok przed wybudowaniem obecnego budynku kościoła, kiedy to w północno-wschodniej części Wyandotte narodziła się kolejna polska parafia zwana Ford City. Była to parafia św. Stanisława Kostki, a jej pierwszym proboszczem był ks. Aleksander Konus. .

Społeczność polonijna w Wyandotte rosła błyskawicznie, dlatego 11 lat po założeniu parafii św. Stanisława Kostki do wspólnoty została przyjęta kolejna polska parafia, św. Heleny znajdowała się w południowej części Wyandotte, a pierwszym proboszczem został

ks. Albert Mrówka.

Te trzy wspaniałe parafie dobrze służyły swoim społecznościom. Oferowały doświadczenie ostatecznej jedności, przyjęcie Najświętszej Eucharystii. Wszystkie trzy parafie z osobna podtrzymywały marzenie i cel 37 pionierów Polaków, którzy gorąco kochali Boga i ojczyznę, aby gromadzić się i modlić w tradycji katolickiej. Tradycja, która w narodzie polskim została przekazana z własnej rodziny i dzięki wierze mogła wzrastać w rodzinie. Każda parafia posiadała także szkoły, które wspierały potrzeby edukacyjne małych polskich dzieci w ich „Ameryce

Ponowne zjednoczenie dla przyszłości

Dziś trzy wspólnoty parafialne zatoczyły koło, powracając jako jedna polska wspólnota w pierwotnym budynku kościoła. Budujemy na starych wartościach wiary i wspólnoty zapoczątkowanych wiele lat temu przez tych 37 mężczyzn i Towarzystwo św. Stanisława Kostki. Archidiecezja Detroit ponownie zjednoczyła trzy parafie w jedną wspólnotę, abyśmy mogli połączyć się w najbardziej jednoczący ze wszystkich sposób, z Naszym Panem i Zbawicielem Chrystusem Jezusem, który jednoczy nas ze sobą i między sobą, dzieląc się swoim najwspanialszym Ciałem i Krew. To jest przede wszystkim jedność, którą dzielimy wokół ołtarza w uwielbieniu i dziękczynieniu Bogu, który nie przestaje wzywać swojego ludu, aby stanowił jedno z Nim

Novino do Matki Bożej Szkaplerznej

Dzień pierwszyO Piękny Kwiecie Karmelu, najpłodniejsza winorośl, wspaniałości nieba, święta i niezwykła, która zrodziłaś Syna Bożego, pozostając zawsze czystą Dziewicą, pomóż nam w naszej potrzebie! O Gwiazdo Morza, pomóż i chroń nas!

Pokaż nam, że jesteś naszą Matką! (Wspomnij tutaj swoją prośbę) Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo i Chwała Ojcu...Matka Boża z Góry Karmel, módl się za nami.

Dzień drugi Najświętsza Maryjo, nasza Matko, w swojej wielkiej miłości do nas dałaś nam Święty Szkaplerz z Góry Karmel, po wysłuchaniu modlitw Twojego wybranego Syna, św. Szymona Stocka. Pomóż nam teraz nosić go wiernie i z oddaniem. Niech będzie dla nas znakiem pragnienia wzrastania w świętości.

(Wspomnij tutaj o swojej prośbie)

Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo i Chwała Ojcu...

Matko Boża z Góry Karmel, módl się za nami.

Dzień trzeci, Królowo Niebios, dałaś nam Szkaplerz jako zewnętrzny znak, dzięki któremu możemy być znani jako Twoje wierne dzieci. Obyśmy zawsze nosili go z honorem, unikając grzechu i naśladując Twoje cnoty. Pomóż nam być wiernymi temu naszemu pragnieniu.

(Wspomnij tutaj o swojej prośbie)

Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo i Chwała Ojcu...

Matko Boża z Góry Karmel, módl się za nami.

Dzień czwarty Kiedy dałeś nam, Łaskawa Pani, szkaplerz jako nasz habit, powołałeś nas, abyśmy byli nie tylko sługami, ale także Twoimi własnymi dziećmi. Prosimy Cię, wyjednaj nam u Twojego Syna łaskę życia jako dzieci w radości, pokoju i miłości.

(Wspomnij tutaj o swojej prośbie)

Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo i Chwała Ojcu...

Matko Boża z Góry Karmel, módl się za nami.

Dzień piąty O Matko Pięknej Miłości, przez Twoją dobroć, jako Twoje dzieci, jesteśmy powołani do życia w duchu Karmelu. Pomóż nam żyć w miłości między sobą, modlić się jak dawny Eliasz i pamiętać o naszym powołaniu do służenia ludowi Bożemu.

(Wspomnij tutaj o swojej prośbie)

Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo i Chwała Ojcu...

Matko Boża z Góry Karmel, módl się za nami.

Dzień szósty Kochającą i opatrznościową opieką, Matko Najmilsza, okryłaś nas swoim Szkaplerzem jako tarczą obrony przed Złym. Dzięki Twojej pomocy abyśmy odważnie walczyli z mocami zła, zawsze otwarci na Twojego Syna Jezusa Chrystusa.

(Wspomnij tutaj o swojej prośbie)

Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo i Chwała Ojcu...

Matko Boża z Góry Karmel, módl się za nami.

Dzień siódmy O Maryjo, Wspomożycielko Chrześcijan, Ty zapewniłaś nas, że godne noszenie Szkaplerza uchroni nas od krzywdy. Chroń nas na ciele i duszy swoją nieustanną pomocą. Niech wszystko, co czynimy, będzie miłe Twojemu Synowi i Tobie.

(Wspomnij tutaj o swojej prośbie)

Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo i Chwała Ojcu...

Matko Boża z Góry Karmel, módl się za nami.

Dzień ósmy Dajesz nam nadzieję, Matko Miłosierdzia, abyśmy dzięki Twojej obietnicy szkaplerza szybko mogli przejść przez ogień czyśćca do Królestwa Twojego Syna. Bądź naszą pociechą i naszą nadzieją. Spraw, aby nasza nadzieja nie okazała się daremna, lecz abyśmy zawsze wierni Twojemu Synowi i Tobie, szybko po śmierci cieszyli się błogosławionym towarzystwem Jezusa i świętych.

(Wspomnij tutaj o swojej prośbie)

Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo i Chwała Ojcu...

Matko Boża z Góry Karmel, módl się za nami.

Dzień dziewiąty O Najświętsza Matko z Góry Karmel, proszona przez świętą o udzielenie przywilejów rodzinie karmelowej, zapewniłaś o swojej matczynej miłości i pomocy wiernym Tobie i Twojemu Synowi. Spójrzcie na nas, wasze dzieci.

Chlubimy się noszeniem Twojego świętego habitu, który czyni nas członkami Twojej rodziny Karmelu, dzięki której będziemy mieli Twoją potężną ochronę w życiu, w chwili śmierci, a nawet po śmierci.

Spójrz z miłością, Bramo Niebios, na tych wszystkich, którzy są teraz w ostatniej agonii! Wejrzyj łaskawie, Dziewico, Kwiecie Karmelu, na wszystkich potrzebujących pomocy!

Wejrzyj miłosiernie, Matko naszego Zbawiciela, na wszystkich, którzy nie wiedzą, że są zaliczani do Twoich dzieci.

Wejrzyj czule, Królowo Wszystkich Świętych, na biedne dusze!

(Wspomnij tutaj o swojej prośbie)

Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo i Chwała Ojcu...

Matki Bożej z Góry Karmel,

módl się za nas.

Dawanie w Internecie

Building bridges

06 Oct, 2023

“As Christians we remain deeply convinced that the ultimate aim, that most worthy of the person and of the human community, is the abolition of war. We must therefore always commit ourselves to building bridges that unite rather than walls that separate; we must always help to find a small opening for mediation and reconciliation; we must never give in to the temptation of considering the other as merely an enemy to destroy, but rather as a person endowed with intrinsic dignity, created by God in his image.” — Pope Francis Reflection: Do you ever give in to the temptation of seeing someone as merely an enemy? Think of that person as someone created in God’s image, just as you are. How does this change your desire to build a bridge toward unity rather than a wall to isolate? This content comes to you from Our Sunday Visitor courtesy of your parish or diocese.

October 6, 2023

06 Oct, 2023

Lk 10:13-16 The disciples are to bring Jesus, the word of God, to all those they encounter on the journey. There have been those Jewish cities who did not listen because of their pride and obstinance, having learned nothing from their history, their heritage. We are thankful for the story of our Christian faith and for those who teach us. May we continue to learn and grow and teach others. This content comes to you from Our Sunday Visitor courtesy of your parish or diocese.

Labor of love

06 Oct, 2023

“That is a real labor of love.” Hearing that statement likely draws to mind the actions of you or someone you know: dedication of time to a special ministry or charitable organization; a craft or art given to loved ones, the parish or a local group; the attention of parents, coaches or teachers for children and youth; the care of health professionals and volunteers for the ill, elderly or those who are dying. These can be real “labors of love.” When we consider it this way, stewardship is a labor of love: we love God, we recognize that all we are and have come from God alone, and, out of this love and gratitude, we respond by being good stewards of our time, our presence and prayer, our talents and material resources. We become more intentional about the ways we use our lives and resources, and are then less willing to waste them. Sometimes our stewardship is noticeable and requires a substantial commitment. Yet the simple daily tasks of our lives can also include labors of love: a caring thought shared; a simple meal prepared, even on the run; a load of laundry accomplished; an encouraging hug at the end of a long day. These are also the ways of stewardship, as we care for, nurture and bring to increase the stuff of our lives, no matter how great or small it may seem. A young woman, Kelli, shared with a group of friends this week this sentiment when she said: “You changed my life. You may not even know it, but your presence and willingness to bring me into your group gave me the confidence I needed so very much.” Kelli’s friends were good stewards of their attention, and from her sharing we see the impact of their labor of love. This article comes to you from Grace In Action ( Our Sunday Visitor ) courtesy of your parish or diocese.

Personal temple

06 Oct, 2023

The Gospels clearly say that Jesus rose in a human, bodily form. (And that’s important.) The Resurrection wouldn’t have been the Resurrection if Jesus had, say, appeared like Obi-Wan Kenobi at the end of “Return of the Jedi.” Jesus isn’t some disembodied spirit who flickers and glows with a knowing smile and nothing in the way of practical advice. Instead, he walks again among us. In person. In the flesh. There are lessons for us in that choice. WE’RE THE WHOLE PACKAGE: First of all, it tells us that the human body is sacred. Put more simply, it tells us that the human body is good. That, in turn, tells us that there must be something awfully special about us. After all, if a human body was good enough for the risen Lord to reoccupy instead of coming back as some bigger-than-life figure in the clouds, then our bodies — and everything that comes with them — should certainly be good enough for us. GOD THINKS YOU’RE A “10”: More than that, it should teach us that we should love what we’ve been given. Funny thing about bodies — we only get one. It’s important to take care of it. Eat right. Exercise. All that. Yes. But it really boils down to loving ourselves for what we are: tall or short, big or small, straight or curly hair. Our bodies are, indeed, temples, regardless of their current condition. DRESS IT UP AND TAKE IT OUT: The other lesson Jesus’ resurrection teaches us is that there is great value and importance to presenting ourselves to one another physically. We live in an increasingly detached world. Think of the impact if Mary Magdelene had known of Jesus’ resurrection only because his Facebook status had changed. Doesn’t have quite the same oomph. Jesus returned to his friends and his followers. He didn’t just send word. He didn’t appear in a dream. He presented himself bodily … and in doing so encourages us to do the same. Let’s remember to pay respect to our own temples; let’s love one another without forgetting the “love ourselves” part; and let’s be there for one another … body and soul. This content comes to you from Our Sunday Visitor c ourtesy of your parish or diocese.

Wyandotte, MI 48192 USA

Nowy akapit

734-284-9135

Admin

O naszej parafii

Skromne początki

Rozwój poprzez zmianę

Ponowne zjednoczenie dla przyszłości

Novino do Matki Bożej Szkaplerznej

Building bridges

October 6, 2023

Labor of love

Personal temple

© Nasz niedzielny gość