Namaszczenie chorych

Namaszczenie chorych

Przywołał Dwunastu i zaczął ich rozsyłać po dwóch. Wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali. (Marka 6:7, 13)

Sakrament Namaszczenia Chorych daje siłę i wsparcie i może być udzielony każdemu, kto zmaga się z chorobą.

Kto może otrzymać?

W Kościele katolickim ostatnie namaszczenie lub ostatnie namaszczenie jest namaszczeniem w chwili śmierci. Od Soboru Watykańskiego II sakrament ten nazywa się obecnie namaszczeniem chorych i został poszerzony, aby zapewniać uzdrowienie i pocieszenie w chwilach choroby, która może nie prowadzić do natychmiastowej śmierci. Mówiąc o szerszym stosowaniu tego sakramentu, papież Paweł VI opowiadał się za „szerszą dostępnością sakramentu i rozszerzeniem go – w rozsądnych granicach – nawet poza przypadki śmiertelnej choroby”. Namaszczenie chorych powinno być, w idealnym przypadku, udzielane podczas wspólnej celebracji. Katechizm Kościoła Katolickiego stwierdza, że przy namaszczeniu chorych powinni „pomagać im pasterze i cała wspólnota kościelna, która jest zaproszona do otoczenia wiernych”. chorzy w sposób szczególny poprzez swoją modlitwę i braterską troskę” (1516). „Jak wszystkie sakramenty, Namaszczenie Chorych jest celebracją liturgiczną i wspólnotową… Bardzo wypada je sprawować w Eucharystii” (1517).

Uzdrowienie duchowe

Uzdrowienie, które następuje w tym sakramencie namaszczenia, niekoniecznie jest uzdrowieniem fizycznym. Chociaż wierzymy, że fizyczne uzdrowienie może nastąpić dzięki wielkiej mocy Bożej, łaska rozlana przez ten szczególny sakrament przypomina o wiecznej obecności Boga w naszym ludzkim cierpieniu. Kiedy kapłan błogosławi olejek namaszczenia, prosi Boga, aby „zesłał moc Twojego Ducha Świętego, Pocieszyciela, na ten drogocenny olej. Niech ten olej będzie lekarstwem dla wszystkich, którzy są nim namaszczeni, uzdrawiaj ich na ciele i duszy i duchem, i wybaw ich od wszelkich nieszczęść” (Duszpasterstwo Chorych, nr 123). „Udzielenie namaszczenia chorych polega zasadniczo na namaszczeniu czoła i rąk chorego (w obrządku rzymskim) lub innych części ciała (w obrządku wschodnim), przy czym namaszczeniu towarzyszy czynność liturgiczna modlitwa celebransa z prośbą o szczególną łaskę tego sakramentu” (KKK 1531).
Share by: