Jedność

Papiestwo i jedność chrześcijan

Papież

Jako Wikariusz Jezusa Chrystusa Papież rządzi Kościołem katolickim jako jego najwyższa głowa. Papież jako Biskup Rzymu jest głównym pasterzem i pasterzem całego Kościoła. Wierzymy, że Papież jest następcą Piotra, a jego biskupi są następcami Dwunastu Apostołów.
W całym tekście jest jasne, że chodzi o biskupów działających w porozumieniu ze swoją głową, a nie o biskupów działających niezależnie od Papieża. W tym drugim przypadku, bez działania Głowy, biskupi nie mogą działać jako Kolegium: jasno wynika to z koncepcji „Kolegium”. Ta hierarchiczna komunia wszystkich biskupów z Papieżem jest z pewnością mocno zakorzeniona w Tradycji. (Lumen Gentium, Nota wyjaśniająca)
Z Dziejów Apostolskich dowiadujemy się, że Piotr był głową wczesnego Kościoła. Kiedy Piotr otrzymuje „klucze do królestwa”, Chrystus ustanawia boski urząd przywództwa nad kościołem. Trwałość urzędu papieża jest niezbędna dla wiecznej natury Kościoła.
„Biskup Rzymu, głowa Kolegium Biskupów, cieszy się tą nieomylnością na mocy swego urzędu, gdy jako najwyższy pasterz i nauczyciel wszystkich wiernych – utwierdzający swoich braci w wierze – głosi ostatecznym aktem naukę dotyczącą wiary lub moralności… Nieomylność obiecana Kościołowi jest obecna także w gronie biskupów, gdy wraz z następcą Piotra sprawują oni najwyższe Magisterium”, przede wszystkim na Soborze Ekumenicznym. Kiedy Kościół poprzez swoje najwyższe Magisterium proponuje doktrynę „dla wiary jako objawioną przez Boga” i jako naukę Chrystusa, tych definicji „należy przestrzegać z posłuszeństwem wiary”. Ta nieomylność rozciąga się aż do samego depozytu Bożego Objawienia. (KKK 891) Pomoc Boża udzielana jest także następcom apostołów, nauczając we wspólnocie z następcą Piotra, a w sposób szczególny Biskupowi Rzymu, pasterzowi całego Kościoła, gdy nie dochodząc do nieomylnej definicji i nie wypowiadając się w „sposób ostateczny”, proponują w sprawowaniu zwyczajnego Magisterium nauczanie, które prowadzi do lepszego zrozumienia Objawienia w sprawach wiary i moralności. Do tego zwyczajnego nauczania wierni „powinni się go trzymać z religijną zgodą”, która choć różni się od zgody wiary, jest jednak jej przedłużeniem. (KKK 892)

Jedność Chrześcijan

Jedność jest niezbędna dla naśladowców Jezusa. Ewangelia Jana przypomina nam: „Chwałę, którą Mi dałeś, oddałem im, aby stanowili jedno, jak My jesteśmy jedno; Ja w nich, a Ty we mnie, aby byli doskonali w jedności, aby świat poznał, że mnie posłałeś i że ich umiłowałeś, tak jak i mnie umiłowałeś”. (Jana 17:22-23). Kościół katolicki jest zjednoczony pod przewodnictwem Biskupa Rzymu, Papieża. Historyczne pęknięcia i schizmy doprowadziły do rozłamu, a cerkwie prawosławne nie są już w pełnej jedności z katolicyzmem. Począwszy od Jana XXIII i kontynuując przez pontyfikat Jana Pawła II i naszego obecnego papieża, trwa ruch mający na celu zjednoczenie się w pełnej jedności chrześcijan.
Share by: